Święta Emilio, módl się za nami.
Życiorys
Emilia urodziła się 6 września 1787 r. na zamku Druelle,
niedaleko Rodez (Francja). Pochodziła z rodziny szlacheckiej. Wychowywała ją
babka.
Duży wpływ na jej wychowanie miała pewna wizytka
przebywająca w jej rodzinie po kasacie zakonu przez Rewolucję Francuską. To ona
zapoznała Emilię z dziełami ascetycznymi, m.in. św. Franciszka Salezego.
Po odbyciu rekolekcji w wieku 17 lat Emilia postanowiła
poświęcić się pracy charytatywnej. Uczyła się w misji św. Cyryla, gdzie w wieku
18 lat została nauczycielką. Wcześnie zasmakowała w modlitwie i nauczyła się
odwiedzać ubogich.
W 1804 r. zdecydowała się zrezygnować z sukcesów ziemskich i
oddać się całkowicie na służbę Bogu i ubogim. Przebywając w Villefranche
dostrzegła, że sprawą najbardziej naglącą jest nauczanie i wychowanie
chrześcijańskie.
Próbowała potem życia zakonnego u szarytek w Nevers, u
panien adoratorek w Cahors, u sióstr miłosierdzia w Moissac. Nie odpowiadało to
jednak jej aspiracjom.
W 1815 r. razem z trzema młodymi dziewczętami poświęciła się
nauczaniu ubogich dzieci. Dzieło rozwijało się z początku powoli, z czasem
przekształciło się w zgromadzenie zakonne Świętej Rodziny w Villefranche.
W 1817 r. siostry złożyły śluby zakonne. W 1834 r. Emilia
jako przełożona generalna wspólnoty dokonała podziału zgromadzenia na dwie
gałęzie: kontemplacyjną (istniało wtedy 5 domów klauzurowych) i czynną, gdzie
siostry prowadziły przedszkola, szkoły i różne dzieła dobroczynne.
Gdy 19 września 1852 r. Emilia zmarła, zgromadzenie liczyło
już 36 domów. Zachowały się jej listy i autobiografia.
Beatyfikacji (w 1940 r.) i kanonizacji Emilii (dziesięć lat
później) dokonał papież Pius XII.
Linki
Wspomnienie
19 września - Święta Emilia Maria Wilhelmina de Rodat,
zakonnica