Pismo św. i tradycja
W Piśmie świętym pięć razy jest mowa o Michale.
W księdze Daniela jest nazwany "jednym z przedniejszych książąt nieba" (Dn 13, 21)
oraz "obrońcą ludu izraelskiego" (Dn 12, 1).
Św. Jan Apostoł określa go w Apokalipsie jako stojącego na czele duchów niebieskich,
walczącego z szatanem (Ap 12, 7). Św. Juda Apostoł podaje, że jemu właśnie zostało zlecone, by strzegł ciała Mojżesza po jego śmierci (Jud 9). Św. Paweł Apostoł również o nim wspomina (2 Tes 4, 16). Jest uważany za anioła sprawiedliwości i sądu, łaski i zmiłowania.
W tradycji chrześcijańskiej Michał to pierwszy i najważniejszy spośród aniołów
(Dn 10, 13; 12, 1; Ap 12, 7 nn), obdarzony przez Boga szczególnym zaufaniem.
Hebrajskie imię Mika'el znaczy "Któż jak Bóg".
Według tradycji, kiedy Lucyfer zbuntował się przeciwko Bogu i do buntu namówił część aniołów, Archanioł Michał miał wystąpić i z okrzykiem "Któż jak Bóg" wypowiedzieć wojnę szatanom.
Michał jest księciem aniołów, jest aniołem sądu i Bożych kar, ale też aniołem Bożego miłosierdzia. Pisarze wczesnochrześcijańscy przypisują mu wiele ze wspomnianych atrybutów; uważają go za anioła od szczególnie ważnych zleceń Bożych.
Piszą o nim m.in. Tertulian, Orygenes, Hermas i Didymus.
Jako praepositus paradisi ma ważyć dusze na Sądzie Ostatecznym.
Jest czczony jako obrońca Ludu Bożego i dlatego Kościół, spadkobierca Izraela, czci go jako swego opiekuna.
Papież Leon XIII ustanowił osobną modlitwę, którą kapłani odmawiali po Mszy świętej z ludem do św. Michała o opiekę nad Kościołem.
Wspomnienie
29 września - Święci Archaniołowie Michał, Rafał i Gabriel.
Linki